" Relax, chill out and unwind ... "
Waar begin ik bij het vertellen van zo'n geweldig avontuur?
Het duurde enkele uren voor we aangekomen waren bij de plek die al sinds de zomer op ons verlanglijstje stond.
Nooit echt de juiste info gevonden om er zomaar naartoe te kunnen gaan, tot enkele weken geleden deze mooi kwam binnen wandelen in onze mailbox na enkele minuten denkwerk.
Ik weet niet waarom, maar voor deze plek had ik heel veel over, ik las het artikel in de krant, zag foto's verschijnen en hoorde verhalen over hoe geweldig Alla Italia wel niet is.
Waar begin ik bij het vertellen van zo'n geweldig avontuur?
Het duurde enkele uren voor we aangekomen waren bij de plek die al sinds de zomer op ons verlanglijstje stond.
Nooit echt de juiste info gevonden om er zomaar naartoe te kunnen gaan, tot enkele weken geleden deze mooi kwam binnen wandelen in onze mailbox na enkele minuten denkwerk.
Ik weet niet waarom, maar voor deze plek had ik heel veel over, ik las het artikel in de krant, zag foto's verschijnen en hoorde verhalen over hoe geweldig Alla Italia wel niet is.
Eenmaal aangekomen brak het angstzweet me al uit, hoe zouden wij hier in godsnaam binnen geraken als er aan de overkant van de straat markt is waar miljoenen mensen vandaag naartoe willen komen?
We liepen dan maar gewoon even een toertje rond het gebouw, niet dat het deze keer zou opvallen dat wij binnen willen geraken, want het liep er vol van de mensen.
Na het volledig te hebben rond gelopen zagen we maar één mogelijke ingang, maar toch was die nog een vraagteken, Nathan ging ervoor, ik geef gerust toe dat ik op dat moment bang was, want het was aan het regenen en de nattigheid liet onze schoenen toch een beetje uitglijden.
Het was safe en Nathan zat al half binnen en dan moest ik er nog geraken,
of ik dat zou overleven was nog maar de vraag maar ik ging ervoor, met trillende benen naar beneden en voor ik het wist waren we binnen, nog even zoeken naar de ingang om boven te geraken maar eenmaal daar was het net alsof je een kindje in een snoepwinkel laat lopen, geweldig gewoon!
We liepen dan maar gewoon even een toertje rond het gebouw, niet dat het deze keer zou opvallen dat wij binnen willen geraken, want het liep er vol van de mensen.
Na het volledig te hebben rond gelopen zagen we maar één mogelijke ingang, maar toch was die nog een vraagteken, Nathan ging ervoor, ik geef gerust toe dat ik op dat moment bang was, want het was aan het regenen en de nattigheid liet onze schoenen toch een beetje uitglijden.
Het was safe en Nathan zat al half binnen en dan moest ik er nog geraken,
of ik dat zou overleven was nog maar de vraag maar ik ging ervoor, met trillende benen naar beneden en voor ik het wist waren we binnen, nog even zoeken naar de ingang om boven te geraken maar eenmaal daar was het net alsof je een kindje in een snoepwinkel laat lopen, geweldig gewoon!
Eerst liep ik gewoon even rond om wat te kijken en even op mijn plooien te komen na dit avontuurtje.
Daarna haalde ik al mijn spullen uit en begonnen we eraan, soms niet zo gemakkelijk maar het is het allemaal waard, we gingen van verdiep 1 naar 2 en zo weer terug naar 1, om zeker te zijn dat we alles zouden gezien hebben.
Op voorhand wist ik dat we geen baden of andere dingen zouden tegen komen die ook maar iets met het verleden van het gebouw te maken hadden, maar dat gaf ons niet, we waren er en we waren blij met wat we zagen.
Het was natuurlijk wel een beetje opletten bij het voorbij lopen van ramen want je weet maar nooit wie passeert en wie op dat moment binnen kijkt en je heeft gezien.
En dan plots open je een deur en ga je van de ene verbazing naar de andere, mijn mond viel hier letterlijk open en stond even gewoon maar wat rond te kijken alsof ik een monster gezien had, maar wat we hier te zien kregen kan ik niet in woorden beschrijven, het is alsof deze kamer zomaar uit één of ander sprookje is weggeplukt en hier is neergezet.
Het was hier wel niet zo makkelijk om foto's te nemen, de mensen van de markt liepen per honderd voorbij dus het was een zoektocht naar verstop plekjes om foto's te kunnen nemen en om niet gezien te worden.
Wanneer we deze kamer voorbij waren liepen we hier toch al enkele uren rond, en was het stilaan tijd om van dit sprookje weg te gaan, terug naar de realiteit.
Daarna haalde ik al mijn spullen uit en begonnen we eraan, soms niet zo gemakkelijk maar het is het allemaal waard, we gingen van verdiep 1 naar 2 en zo weer terug naar 1, om zeker te zijn dat we alles zouden gezien hebben.
Op voorhand wist ik dat we geen baden of andere dingen zouden tegen komen die ook maar iets met het verleden van het gebouw te maken hadden, maar dat gaf ons niet, we waren er en we waren blij met wat we zagen.
Het was natuurlijk wel een beetje opletten bij het voorbij lopen van ramen want je weet maar nooit wie passeert en wie op dat moment binnen kijkt en je heeft gezien.
En dan plots open je een deur en ga je van de ene verbazing naar de andere, mijn mond viel hier letterlijk open en stond even gewoon maar wat rond te kijken alsof ik een monster gezien had, maar wat we hier te zien kregen kan ik niet in woorden beschrijven, het is alsof deze kamer zomaar uit één of ander sprookje is weggeplukt en hier is neergezet.
Het was hier wel niet zo makkelijk om foto's te nemen, de mensen van de markt liepen per honderd voorbij dus het was een zoektocht naar verstop plekjes om foto's te kunnen nemen en om niet gezien te worden.
Wanneer we deze kamer voorbij waren liepen we hier toch al enkele uren rond, en was het stilaan tijd om van dit sprookje weg te gaan, terug naar de realiteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten