# Villa Bajazzo

" There is no place like home ... "

In ons veel te kleine land is zoveel moois te zien, dingen die voor de meesten niet eens zullen opvallen bij het voorbij rijden, voorbij wandelen.
Ikzelf betrap me er vaak op dat ik tijdens het auto rijden op zoek ga naar vergeten plekjes, verborgen schoonheden van de wereld.
Een van onze laatste bezoekjes was deze Villa Bajozza, ergens ten midden van alle drukte staat dit huis er leeg en verlaten bij, wanneer je er binnen loopt lijkt het alsof de mensen elk moment terug kunnen thuis komen en verder gaan met de dagdagelijkse dingen. 

We liepen hier binnen en we hadden er meteen zin in om er aan te beginnen.
Ik liep de eerste kamer binnen en al meteen viel ons de mooie slaapbank op, hoe is het mogelijk dat mensen zomaar de deur achter zich kunnen sluiten en nooit meer terug kijken?
Het voelt altijd een beetje triest op zo'n locatie, maar de echte reden achter het huis en het waarom zullen we nu eenmaal nooit weten.

Op zo'n plekken hangt voor mezelf toch altijd een speciale sfeer, eentje die ik heel moeilijk kan omschrijven, het lijkt alsof je voor enkele uren in een andere wereld kan stappen, in een ander leven.
Alle mogelijke dingen spoken door ons hoofd en proberen ons in te leven in het verleden van dit huis, van de mensen die hier ooit woonden.

Het is bij ons nu al enkele weken geleden dat we hier een bezoekje gebracht hebben en het jammere is dat wanneer we nu foto's zien dat een heleboel spullen zijn verplaatst, enkel en alleen maar om de 'perfecte' foto te kunnen krijgen, al denken wij hier anders over en laten we liever de dingen staan zoals we ze tegen komen.
Maar iedereen heeft daar een eigen mening over, iedereen verteld het verhaal op zijn eigen manier.

De trap naar de bovenverdieping had al vrij snel mijn aandacht getrokken, je loopt muisstil de trap op, afvragend wat er allemaal te wachten staat.
Eenmaal boven waren onze stappen nog voorzichtiger.
De boven daar hebben we wel wat tijd doorgebracht, de kamers waren voor mezelf echt geweldig.
Elke kamer was zodanig ingericht dat je maar je spullen moest neerzetten en je gewoon kon gaan slapen.

Ik viel van de ene verbazing in de andere, dit huis vond ik echt geweldig mooi!
Mijn gedachten zaten nog steeds in de andere wereld en ik kon mezelf al helemaal perfect hier zijn leven, maar op een bepaald moment wordt je toch terug gebracht met beide voeten op de grond en is het tijd om weer een geweldige plek te verlaten, en terug te keren naar onze werkelijkheid.

Bij het naar buiten gaan was de angst bij mezelf toch wel even te voelen, ik hoorde langs vele kanten mensen spreken, hier hadden we geen zin in, geen zin om betrapt te worden.
We gingen gewoon normaal naar buiten en deden alsof onze neus bloede, niks of niemand te zien en hop terug op de normale weg, toen ik recht voor me keek zag ik dat de buurvrouw ons gezien had, en ik dacht bij mezelf van 'shit, die heeft ons sowieso gezien ... ' maar gewoon rustig verder stappen, auto binnen en weg en zo zullen enkel degene die dit lezen en de buurvrouw ooit weten dat wij hier zijn geweest, dat wij hier enkele uren in een vergeten wereld zijn gestapt.