" Spookhotel komt tot leven ... "
Eindelijk was het zover, de locatie waar ik al zoveel van gehoord, gezien en over gevonden had.
Eindelijk waren we er, of dat dachten we toch ...
Een klein baantje, vol putten en steentjes, enzovoort, ...
Hoe kon hier nu een hotel staan dat 19-verdiepingen hoog zou worden, dit leek helemaal onmogelijk.
We reden door tot zover we niet meer konden, stapten uit en gingen op zoek door de bossen, en uiteindelijk daar stond het, het lang verwachte Swamphotel.
Het enige wat ik op dit moment uit mijn mond kon krijgen was "waaw"
De locatie voor dit hotel was gewoon schitterend!
Maar de angst was groot, zo'n gebouw, verlaten, in de bossen, ...
De adrenaline stroomde door onze lijven en gingen op pad, héél voorzichtig.
Wat is het hier groot, dacht ik als eerste als ik even bekomen was van de plaats waar we aangekomen waren.
En dan kwam er de rust, de stilte, enkel het geluid van de bomen, de vogels, geweldig is het hier!
Om de eerste verdieping te kunnen bereiken moesten we natuurlijk de trap nemen, maar dit was niet zo gemakkelijk of toch niet zonder gevaren, pik donker was het daar op sommige plaatsen,
'lang leve de zaklamp' was het toen toch wel.
De eerste verdieping was nog indrukwekkender dan de benedenverdieping.
Opnieuw viel mijn mond open naar mate we verder liepen door de gangen van de eerste verdieping.
Op een bepaald moment kwamen we terecht op deze plaats;
Knap staaltje 'kunst' hebben we hier toch kunnen bezichtigen, en eentje die toch even onze aandacht genomen heeft was deze;
Er was nog een trap die ons de weg zou wijzen naar de tweede verdieping, maar die is nooit gekomen, door de drassige ondergrond is dit gebouw nooit een hotel kunnen worden, wat jammer is want de locatie is gewoonweg schitterend!
Toch was het even schrikken als je de trap op loopt en plots met je hoofd tegen een naakte Barbie stoot.
Aangezien op deze verdieping niet veel te zien viel, gingen we terug naar de eerste verdieping, en eenmaal daar aangekomen, was het even tijd om gewoon te genieten van het uitzicht en de stilte.
" Just like heaven "
Hoe meer je je probeert in te leven in het verhaal van het gebouw, hoe meer je geniet van de plaast waar je bent, hoe meer je ontdekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten