# Huisje weltevree

" Living in a fairytale ... " 

Feestdag of niet, ook vandaag hadden we er terug zin in.
Ook al was het niet makkelijk om een nieuwe locatie te vinden, en zijn er een paar uurtjes zoeken voorbij gegaan voor we uiteindelijk iets gevonden hadden.
De info die we hier over gelezen hadden was geen aangename informatie maar toch wouden we er naartoe gaan.

Stel je voor, zomaar in het midden van je straat, staat een huis, helemaal verlaten en vervallen.
Niemand die nog aandacht aan besteed aan dit huis, en enkele jongeren die af en toe binnengaan.
Toen we toekwamen was het even een ongemakkelijk gevoel, in een straat waar zomaar iedereen je kon zien binnen gaan.

De voordeur staat hier blijkbaar altijd open, want binnen komen was makkelijker dan gedacht.
Met een bang gevoel en een klein hartje stapte ik de woning binnen, maar wat ik daar te zien kreeg, was iets wat ik helemaal niet verwacht.
De titel van het artikel dat we gelezen hadden was meer dan juist.

Normaal als we ergens binnen gaan is er eerst een beetje een onwennig gevoel maar naarmate we verder gaan gaat dit meestal wel over, maar deze keer niet.
Deze keer liepen we niet echt op ons gemak.

Hoe verder we door het huis liepen hoe meer we inzagen wat dit huis allemaal te bieden had.
Aan het huis was een bedrijfje verbonden, veel groter dan verwacht en liep veel verder door dan je van buitenaf zou kunnen bedenken.

Hoe kon het nu zijn dat zo een huisje waar een bedrijfje aan verbonden was, zomaar in het midden van een straat in Roeselare, er zo bij zou liggen.
Deze keer was ik er echt van aangedaan van wat de mensen daar hadden aangericht.
Brandjes gesticht, leggen potten van eten, en nog zoveel meer ...

Bij het naar buiten lopen kwamen we terecht bij een trap, een trap waar de leuning weg was, en een steen in het midden van de trap los stond, opgepast dus!
Het hield me natuurlijk niet tegen om de trap op te lopen en ook de bovenkant van het bedrijf te ontdekken.

Toen we dachten dat we niet nog meer naar boven konden, was er om de hoek nog een trap naar de derde en laatste verdieping, natuurlijk liet ons verstand ons in de steek en gingen we ook die trap op.

Deze foto deed me denken aan de film 'Het dappere broodroostertje.'

Ik bleef steeds verder rondlopen met een angstig gevoel, een gevoel waarbij je denkt dat je om iedere hoek of in iedere kamer iemand zou kunnen tegenkomen.
Geluidjes horen, gekraak horen, enzovoort.

In het huis was ook nog een bovenverdieping maar op het moment ik naar boven keek, zei mijn verstand me dit niet te doen, het zag er niet echt veilig uit, de angst was bij ze exploration groter dan bij anderen, gelukkig heeft mijn verstand mij hier niet in de steek gelaten.
Blij dat ik hier ook foto's heb kunnen maken want de locatie en voor de tuin en het bedrijf eraan verbonden waren geweldig, gewoon iets wat je niet zou verwachten.