# Ziekenhuis

" Je zorgt voor elkaar ... "

Als mijn muisknop maanden geleden niet geklikt had op een filmpje van twee Nederlandse meisjes,
had ik niet geweten dat dit gebouw bestond.
Ondertussen tegen dat wij daar aankwamen waren er natuurlijk al verschillende op 'bezoek' geweest
om de boel daar op stelten te zetten.
Ook waren ondertussen al de deuren, venstens van beneden of andere ingangen dichtgemaakt.
Er stond ook nog een appart gebouw, een veel kleiner maar dat ook deel uitmaakte van het ziekenhuis waar naar binnen ging veel makkelijker was.

De reden waarom dit ziekenhuis gesloten is, heb ik na veel zoeken nog steeds niet gevonden.
Sinds 2009 is het gesloten, omdat er krakers enzovoort de boel steeds meer en meer afbreken, ook de reden waarom het helemaal dicht gedaan werd.


Het ziekenhuis binnen proberen gaan, ging niet makkelijk worden, dat was wel duidelijk.
Eerst en vooral hebben we het volledige ziekenhuis rondgelopen om te zien of er een 'normale' ingang te vinden was om binnen te geraken, en na een tiental minuten hadden we eindelijk de ingang die makkelijk was gevonden.


Voor de enige ingang staan en beslissen van ' nu gaan we binnen ' is makkelijker gezegt dan gedaan.
Natuurlijk, want je doet eigenlijk iets wat je niet mag doen.
Maar de adrenaline en de spanning nam de overhand van ons gezond verstand en voor we het wisten stonden we binnen.


Op deze manier een ziekenhuis binnen komen is geen pretje natuurlijk, maar de spanning die erbij kijken komt is het helemaal waard om door te stappen, stapje voor stapje, want je weet natuurlijk nooit wat je allemaal tegenkomt of beter gezegt, wie je allemaal tegen komt.


Bij het verder gaan in het gebouw, rook het naar iets verbrand, even was het toch wat angstig om verder te lopen, omdat je niet weet wat je te wachten staat.
Maar al snel werd ons duidelijk dat dit vuurtje net gedoofd was, gerustgesteld maar toch een beetje angstig liepen we verder door het verlaten ziekenhuis te Menen.

Na het bezoek van dit verlaten/vervallen gebouw, waren we het over één ding zeker,
dit was niet de laatste keer we dit zouden doen.
Het was ons snel duidelijk dat dit ons nieuwe hobby werd, en waren er zeker van dat er in ons land, nog veel meer gebouwen waren zoals dit.