# Dentaurum

" I was never afraid of anything in the world except the dentist ... " 

Dit was de volgende op ons lijstje, een klein stukje rijden en we waren er aangekomen.
We hadden al op voorhand gehoord dat de zoon ernaast zou wonen en dat hij bij betrapping de politie zou kunnen opbellen.
We waren dus op onze hoede, maar voor alle zekerheid reden we eerst een keer voorbij zodat we toch een beetje een overzicht hadden van hoe het in elkaar zat.

Eenmaal we dat wisten was het slechts enkele minuten vol spanning tot we binnen waren.
We hadden helemaal geen idee hoe we binnen konden geraken en of we uiteindelijk wel binnen zouden geraken, maar dat weet je natuurlijk nooit.
Maar we gingen ervoor, de ene al liever dan de andere ;)

Eenmaal op de oprit was het opletten, aan de ene kant van het huis woonde de zoon, aan de andere kant konden de buren ons zien, en aan de achterkant was de buurvrouw aan het kuisen, dus hoe dan ook, als er één iemand op dat moment door het raam keek waren we gezien.
Bomen, struiken of wat dan ook waren er niet echt om ons deftig achter te verstoppen, voor het geval dat.


Er was een kleine ingang, de enige die ons toegang gaf om bij de tandarts op bezoek te gaan.
Het was één voor één lopen en naar binnen gaan, eenmaal binnen was ik gerust, want eenmaal je binnen bent ben je uiteindelijk op je gemak, tenzij iemand je toch heeft gezien.
We hielden er dus rekening mee dat we hier niet veel tijd zouden mogen verliezen, want je weet maar nooit dat er binnen het half uur politie aan de deur zou staan.


Ik zocht dus eerst en vooral de kamer van de tandarts, dat was uiteindelijk ook de kamer waar er het meest te zien was.
En om het zekere voor het onzekere te nemen nam ik die eerst en vooral op beeld vast.
Er waren er ons al voor geweest, zoveel was duidelijk, overal waren er sporen te zien van nepbloed.
Iets wat de locatie al iets minder mooi maakte, maar niet minder leuk om te zien.


Heel snel nog even naar boven gaan kijken, maar boven was er niet veel meer te zien.
Dus al snel stond ik terug beneden, en hadden we het leukste aan het huis gezien, dus we gingen terug richting buiten, naar de buren, naar de zoon.
Snel een weg afspreken die we zouden nemen bij het naar buiten gaan, de kortste maar ook degene naast het huis van de zoon.
Hup, allemaal naar buiten, even wachten en lopen maar.

Eenmaal we terug op de normale weg stonden reed er net een auto voorbij die ons even heel vreemd aankeek, dus we liepen gewoon naar de auto alsof we nooit ergens binnen zijn geweest, alsof het afgelopen half uur niet bestaan heeft.
De auto in en onderweg naar de volgende locatie, maar toen we iets verder reden hoorden we sirenes afgaan, heel even ging er in ons hoofd om dat dit wel eens voor ons kon zijn.


Misschien moeten we de volgende keer maar een afspraak maken?