# Villa Van Hove

" Living on the edge ... " 

Deze plek hebben we een tijdje geleden al ontdekt en pas vandaag heb ik de tijd gevonden deze plek met jullie te delen, als ik eerlijk ben hebben we deze plek niet zelf gevonden, maar na een wekelijks bezoekje bij mijn tante en nonkel kwam deze plek ter sprake en meteen wou ik er naartoe.
Even bellen naar Nathan of hij het zag zitten om laat op de avond nog iets te doen en een uur later stonden we er dan, en ik kon niet wachten om naar binnen te gaan.
Ook deze keer ging mijn broer Kevin mee, dit zou zijn eerste ervaring in de Urbex worden, hij wou al een tijdje eens mee op pad gaan, maar dingen waren te ver of hij had geen tijd, dus die dag was het moment hij voor de allereerste keer mee zou gaan op pad.

We waren er helemaal klaar voor maar naar binnengaan was even een beetje klimwerk, want een geparkeerde auto recht voor de achterdeur, is niet gemakkelijk om over te geraken, maar toch is het ons gelukt en toen we binnen waren viel mijn mond al open, de geur en de afval en al de rest was verschrikkelijk, ik vroeg me af hoe dit kunnen gebeuren was, hoe die mensen hier ooit geleeft hebben, het was alsof er een wervelwind door de hele woning was geweest.

Hier moesten we zeker en vast opletten waar we liepen, moesten overal over bergen afval, kranten enzovoort lopen en opgelet dat er geen voeten gebroken werden, we liepen elk kamertje van het huis binnen en overal waar we keken zagen we propvolle kamers met rommel, bedden, ...
We vonden de trap naar de kelder en ik kan je wel zeggen dat er een gevoel van angst over me heen kwam, maar Kevin voorop met de zaklamp, ik er tussen en Nathan achter me aan, een gevoel dat me toch een beetje gerust stelde, en eenmaal in de kelder wisten we niet wat we zagen.

Een kelder waar nog wijn stond, waar nog voeding instond, het was er natuurlijk niet erg aangenaam waardoor we snel terug weg waren vanuit de kelder en het liefst zo snel mogelijk.
Kelders geven me hoe dan ook een angstig gevoel en een gevoel van niet veilig te zijn, waarom?
Ik weet het niet, maar toch, rap rap terug naar de bovenverdieping, niet dat die veel veiliger aanvoelde maar daar kon ik rustiger verder rondlopen.

De trap naar de bovenverdieping sprak ons aan, en we liepen naar boven, voorzichtig met muizenstapjes want kraken deed de trap wel, kan ik je verzekeren.
Eenmaal boven was de rest van de verdieping net zoals beneden, vol met rommel en iedere kamer vol gepropt met bedden, tafels, stoelen, ...

Bij dit raampje zagen we een krant liggen, een van de weinige die in deze kamer lagen en waar we eens naar keken, we keken naar de datum en konden het niet geloven dat die krant hier al zolang aanwezig was in dit huis.

We liepen gewoon maar verder op de bovenverdieping en zagen overal dingen waarvan je denkt, hoe kan dit hier gekomen zijn, hoe kunnen mensen hier geleefd hebben, ik versta er me echt niet aan, maar dit is natuurlijk zo geweldig aan de Urbex, je probeert een verhaal te zoeken achter de locatie waar je bent, en soms laat je je fanstasie wel eens de vrije loop.

Er was nog een houten trapje naar de zolderverdieping maar heel safe zag dit er niet uit maar toch besloten we er voor te gaan, wie weet wat we daar allemaal nog konden ontdekken.
Maar wat we daar zagen konden we niet geloven, de volledige zoldervloer, en al de rest van de zolder lag vol, maar overvol van de kranten, tijdschriften, overal weer je keek zag je het terug komen.

Eén plekje op zolder had iets raars, een gat in het dak met een stoel voor?
En de fantasie ging als snel de vrije loop, want vanuit de stoel kon je perfect over het dorpje kijken en over de velden, en het was alsof de man van dit huis niks anders te doen had dan daar te zitten "gluren" naar de buitenwereld.

Op zolder hadden we het wel gezien, en gingen terug naar beneden, en daar wou ik nog één iets zien, en dat was de keuken.Pannen en potten stonden nog op het aanrecht, de glazen stonden nog op tafel en de oven stond nog open om af te koelen, de plong was waarschijnlijk gesprongen en de kast stond ook nog open om een beetje licht te proberen maken.

 

Het was genoeg geweest want hadden hier toch wel een aantal uurtjes rondgelopen en het hele huis bekeken en van de ene verbazing in de andere gevallen.
Maar ook dit was weer een geweldige urban exploration, eentje die totaal onverwacht bij ons op de schoot kwam zitten en op ons zat te wachten!