# Kasteel van Mesen

" A man's home is his castle, until the Queen arrives ... "

Het was weer zover, na een drukke dag op het werk hadden we nood aan een beetje ontspanning en hoe kan je het best ontspannen?

Juist, door de spanning te gaan opzoeken en een nieuw gebouw te gaan ontdekken.


We hadden een adres en een stad dus het moest wel kloppen, het kon niet anders.
Eenmaal daar aangekomen zagen we meteen vanuit de auto een geweldig mooi kasteel staan, misschien wel iets te mooi om verlaten te zijn maar we gingen richting kasteel.
Eenmaal daar aangekomen filmde Nathan even over de omheining want 't zag er echt wel mooi uit en binnen hingen de gordijnen mooi wit gewassen omhoog en stonden er nog bloemen voor de vensters.
Dit kon het niet zijn, en dat bleek toen we naar het filmpje keken, mooi afgereden gras, mooie bloemen in de tuin, we waren dus helemaal verkeerd.

Even verderop hoorden we werkmannen bezig, het zal toch niet waar zijn dachten we, en ik nam mijn gsm en zocht nog een beetje meer info over het kasteel op, en wat raad je, thuis zoek je uren om zeker te zijn dat een locatie nog aanwezig is en ga je op goed geluk naar daar en als je toekomt vind je een site waarop staat dat ze het kasteel eind 2013 zouden beginnen afbreken om er een rusthuis aan te bouwen.
We gingen verder op pad richting het geluid, kwamen tegen een groot hekken aangelopen en alles leek verloren te zijn, ze waren inderdaad aan het werken, maar niet zoals wij gedacht hadden!

We liepen even voorbij de afsluiting tot ik plots een weg zag om toch even te gaan gluren, en ja hoor, het kasteel was helemaal nog niet afgebroken maar het nieuwe rusthuis stond er toch wel al, ze waren er allesinds aan bezig.
Heel voorzichtig gingen we naar boven op een bergje, en hoe we het kasteel daar aantroffen kon ik niet geloven.
Alles was zo goed als bijna ingestort, en het was opletten geblazen of het was voeten breken en daar hadden we echt geen zin in.
Stapje voor stapje gingen over de steenbrokken, afgebroken takken stappen ...

Ik kon het niet geloven dat dit er allemaal zo bijlag, langs de ingang waar wij binnen waren gekomen was eigenlijk de achterkant van een deel van het kasteel, dus we waren er nog niet!
We wurmden ons door het veel te kleine deurtje naar binnen en kwamen op een groot plein uit, en daar stond het dan Hét kasteel van Mesen, maar helaas, het was niet meer zoals we verwacht hadden, onze verwachtingen lagen natuurlijk niet meer zo hoog toen we eenmaal het eerste deel zagen, maar mijn gezond verstand liet me even in de steek maar kwam toch op tijd terug.

Hoe langer ik naar het kasteel keek hoe liever ik naar binnen wilde gaan maar eerlijk gezegd hebben we dit niet gedaan, het eerste deel was al zo gevaarlijk dat het hier binnen niet veel beter zou zijn, mijn verstand kwam terug en even keek ik met andere ogen naar het kasteel, je kon door de vensters zien dat ook daar alle verdiepingen al ingestort waren en dat daar naar binnen gaan geen goed idee was, jammer natuurlijk want je wilt het gaan ontdekken, je wilt een verhaal gaan zoeken maar soms moet je je eigen veiligheid even voorop stellen, en hier hebben we er waarschijnlijk goed aangedaan.

We trokken dan nog maar een paar foto's van het eerste deel waar we wel binnen zijn gegaan of toch nog iets van konden zien, het is natuurlijk heel jammer dat we het niet hebben kunnen ontdekken in zijn volle schoonheid maar het was toch terug voor ons een ontspannend avontuur.
Het was tijd om terug te keren, maar ik dacht dat ik werkmannen hoorde afkomen dus we verstopten ons even tussen de struiken die door het kasteel groeiden.
Nathan keek of het veilig was en ging rap terug naar de 'uitgang', voor hem leek het makkelijker dan voor mezelf, ik bleef met mijn haren hangen aan een prikkeldraad die ik niet gezien had en ook mijn rugzak bleef steken, toen dacht ik, als nu iemand ons ziet hebben we ervan, al een geluk was ik rap kunnen ontsnappen van de draad en bleef enkel een plukje haar achter als herinnering aan een geweldig avontuur.