# Dr. Pepito

                                    " Komt een vrouw bij de dokter ... "                                  

Het is opnieuw zondag, een zondag waarop gewerkt moet worden, dus vroeg uit de veren dan maar.
Maar aan zondag is meestal één voordeel, of je nu moet werken of niet, op zondag gaan wij meestal gaan urbexen, de ideale ontspanning.

Bij mijn thuis komst moest ik nog snel de batterij van mijn camera opladen, had geen zin om toe te komen met een platte batterij, want dan heb je er een rit voor niks opzitten.
Dus het werd 15h45 tegen dat we konden aanzetten, vrij laat maar we hadden er zin in.

We hadden het adres van iemand gekregen die er zelf nog niet geweest was, dus het was toch even bang afwachten wat het zou geven als we daar aankwamen, de rit was lang en ondertussen viel ik na een harde werkdag in slaap in de auto, als gevolg werd ik wakker met een stijve nek maar daar zette ik me snel over.
Ik kon mijn ogen niet geloven toen we aankwamen, het klopte, al een geluk.
Ik opende de deur en voila het eerste wat ik zag was de Audi, en toen was ik het zeker, dit is het huis van Dokter Pepito!


Toen ik helemaal binnen kwam verschoot ik mij een ongeluk, mijn hart sloeg honderd per uur, maar ja, je komt nu eenmaal andere mensen tegen die dezelfde hobby als jou hebben, die op hetzelfde moment, op dezelfde locatie terecht komen, maar het is toch even verschieten want je verwacht niemand op het moment je binnen komt.
Goed, we waren bekomen en konden onze spullen uitpakken, ik had online al gelezen dat het er in sommige kamers heel donker was en dat heb ik gemerkt, al een geluk dat we
een zaklamp bij hadden.

Wekenlang was ik al op zoek naar deze locatie, op zoek naar kleine aanwijzingen die ons de weg tot hier konden tonen, maar helaas, de zoektocht online was een rap, en eigenlijk maar best ook dat dit niet zo openbaar is zoals sommige andere vergeten plekjes, hier heb je het gevoel dat je thuis komt, of tenminste dat er iemand kan thuis komen.
Het is zo raar om hier rond te lopen, ik liep hier ook heel hard na te denken, niet om de mooiste foto te maken, maar vooral het waarom, waarom dit zo achter gelaten wordt, ditzelfde gevoel had ik ook in de andere huisjes die we al bezocht hebben.

Hier kon ik in blijven rondlopen, geweldig huis is dit, en voor we het goed en wel beseften liepen we hier al een uur rond.
Ook hebben we de bovenverdieping eens onder de loep genomen, ook daar viel ik van de ene verbazing in de andere.
Wanneer je door het huis loopt merk je dat er al heel wat verplaatst is door anderen om de beste foto te proberen maken, maar wij proberen de schoonheid te trekken zoals die er op dat moment staat, liever wanneer het huis blijft zoals het is achter gelaten maar daar kan je niet van uit.
Ook lag de boel boven helemaal overhoop, alles was uit de kasten gehaald, op bed gegooid.
Mensen die op zoek waren naar waardevolle spullen om mee te nemen?
Ik weet het niet, ik zal me hier natuurlijk niet over uitspreken maar heb er natuurlijk mijn stille gedacht over ;)

 

Na de bovenverdieping wou ik nog even naar de dokterspraktijk gaan om nog enkele foto's te nemen en zo onze geslaagde trip af te sluiten.
Het maakt mij altijd gelukkig als we veilig en wel zonder betrapt te worden richting huis kunnen rijden, en als we daarna een half uur in de file moeten staan dan nemen we dat er maar al te graag bij!