" Weil Ihr Leben Angelegenheiten ... "
Na een beetje gerust te hebben konden we er weer tegen aan, op naar de volgende locatie.
Hier zijn we twee keer naartoe gekomen, de eerste keer duurde slechts vijf minuten of we werden weer weggestuurd.
Blijkbaar woont hier iemand in een caravan die de boel in de gaten moet houden, om mensen zoals ons buiten te houden, natuurlijk toen we hem zagen waren we een beetje verschoten en wisten we niet goed wat te doen, de meneer riep naar ons en met een bang hartje gingen we naar hem toe.
' Where are you from? ' en 'What is that?' waren de eerste vragen die hij aan ons stelde,
Het probleem was niet dat we hier kwamen om foto's te trekken maar omdat ikzelf sandalen aanhad, niet super slim van mezelf ook natuurlijk als ik het achteraf bekijk.
' You can come back with other shoes ' was het antwoord, andere schoenen lagen niet in de auto dus moesten we snel weg, maar dat hield ons niet tegen, we moesten en zouden terug komen want vanaf minuut één hadden we er zin in om het verder te ontdekken.
' Can we come back tomorow?' - 'Yes, with other shoes!'
En weg waren we, telleurgesteld en terug naar huis, maar morgen zouden we terug komen dat was zeker.
De dag erna stonden we er terug, gewoon aan de poort staan, de meneer zag ons en keek naar mijn schoenen, ' Okay.'
Hij deed de poort open en zonder meer te zeggen liet hij ons doen en we konden eraan beginnen.
Het feit dat je weet dat je hier mag lopen geeft je een veel meer ontspannen gevoel maar toch let je een beetje op, want voor je het weet steekt hij je misschien zomaar weer buiten.
Het eerste deel van het ziekenhuis konden we niet binnen, wat ons hier in Berlijn opviel was dat de gebouwen allemaal veel beter afgesloten zijn om mensen buiten te houden, een goed idee voor krakers, zwervers, ... maar voor mensen zoals ons is dit natuurlijk geen prettig iets.
Het andere deel waar ze aan het werken waren, waarschijnlijk om de boel te slopen, konden we wel binnen lopen, maar wat we daar zagen was absoluut geen pretje.
Bij het binnen komen was de geur onmiddelijk ondragelijk, even een kamer binnen kijken en we wisten genoeg, snel terug naar buiten want gezond kon dit echt niet zijn!
Strange people, dachten we :)
Door een of ander spleetje van een gesloten deur konden we een klein beetje binnen kijken en konden we toch een beetje zien hoe het daar binnen uitzag.
We gingen dan maar verder naar de plek waar we wel dingen konden zien en ontdekken.
Toen wij hier foto's stonden te nemen zagen we de tegen-ons- vriendelijke meneer heel kwaad kijken en naar een groepje andere mensen lopen, die waarschijnlijk zoals wij eerst zonder toestemming naar binnen zijn gegaan, er werd niet veel gesproken, maar al snel ging de poort naar de uitgang open, en weg waren ze.
Natuurlijk was dat een raar gevoel want we zagen dat ze naar ons keken, en wij mochten daar wel lopen en zij werden al snel buiten gestoken, geen probleem voor ons natuurlijk maar toch een beetje raar.
Berlijn had hier voor ons nu ook geen geheimen meer, met een goed gevoel keerden we terug naar de meneer, veel werd er niet gezegt een simple 'Bye.' en terug richting appartement.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten